Waarom noemen we deze vrijdag goed?

Jezus sprak zeven woorden:

De eerste: Elke zonde kan worden vergeven. Als je de moordenaars van Jezus kunt vergeven kan elke zonde in principe vergeven worden.

Ten tweede leerde Hij ons dat we worden gered door genade, niet door onze daden. Tegen 'n gekruisigde dief zei Hij: Nog vandaag zul je met Mij in het paradijs zijn. Tjonge. Die dief had niet eens berouw voor z'n zonden betoond. Hij wist niks van theologie. Toch zei Jezus: Vanavond ben je bij Mij in de hemel. Jezus is veel vergevingsgezinder dan de meeste kerkleden of theologen.

Het derde dat Jezus ons leerde: Je bent deel van een familie. En denk in je zwaarste tijden hieraan: Iedereen maakt lijden en afwijzing mee, maar denk hierom: Je familie zal je altijd bijstaan. Hij zei: Vrouw, zie uw zoon. Ze was erbij. Hij werd beschimpt en gesmaad, maar z'n moeder was bij Hem.

Het vierde dat Hij ons leerde: Het geloof kan het allerergste doorstaan. Hij zei: Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? Er is geen vreselijker moment denkbaar dan het moment dat Christus aan het kruis zei: God heeft Mij verlaten. Maar Hij verliet z'n geloof niet. Hij zei nog steeds: Mijn God. Míjn God. Mijn God. Hij werd geen atheïst. Zijn geloof doorstond de allerergste crisis.

En z'n vijfde les was: Goede Vrijdag leert ons dat je mag uitkomen voor je lijden. Je kunt een mislukking, afwijzing of tegenslag meemaken of zelfs een teleurstelling. Je mag daarvoor uitkomen. Toen Hij zei: Ik heb dorst schaamde Hij zich niet om ervoor uit te komen dat Hij hulp nodig had. Je mag gerust kenbaar maken dat je lijdt. 

Het zesde dat Hij ons leerde: Er is een tijd om los te laten. Vader, in uw handen leg ik mijn geest. We hebben de sterke neiging om te denken dat het verkeerd is om los te laten. Het leven zou voor veel mensen makkelijker zijn als ze konden loslaten. Vader, in uw handen leg ik mijn geest.

Ook al maakt u een verschrikkelijke Goede Vrijdag door. Jezus is met u. Hij is heel erg dicht bij u. Daar hebt u geen besef van. Zijn aanwezigheid is hier. Z'n laatste woorden waren: Ik zal je nooit verlaten. Ik zal je nooit in de steek laten. Ik zal altijd bij je zijn. Tot aan het eind van uw leven? Nee, tot aan het eind van de wereld.

R.H.Schuller

Ontmoeting met Bruno Gröning

Beste vrienden,

Ik wil jullie graag een ervaring uit mijn kindertijd vertellen.

Als 6-jarig meisje, ik zat net in de eerste klas, mochten ik en mijn zusje in 1950 Bruno Gröning in het kleine plaatsje Ort Scheyern leren kennen.

Mijn tweelingzusje en nog twee schoolvriendinnetjes liepen met mij richting brouwerij, daar stond Bruno Gröning naast een Volkswagen kever. Zijn hals viel ons gelijk op. Hij zei, letterlijk weet ik het niet meer, "kom eens hier kinderen!" en vroeg ons of wij in God geloven. Ik antwoordde: "en aan Jezus Christus!" en nodigde de heer Gröning spontaan thuis uit. De heer Gröning vroeg of hij mee mocht komen en wilde mijn zusje aan de hand nemen. Ze weigerde. Ze laat ze niet door iedereen vastpakken. Daarop pakte Bruno mij bij zijn linker hand. We liepen bergaf, bergop, bergaf, bergop, ongeveer 2 km naar Vieth.

Ongeveer halverwege mocht ik aan zijn rechterhand lopen. We kwamen ook voorbij een groot, oud kruis. Thuis aangekomen stonden onze ouders in de huisdeur. Wij, de kinderen, moesten gelijk naar binnen.
Bruno had een baard van een paar dagen, hij was dus niet geschoren, was ongeveer 40 jaar, en mijn ouders hadden een hartig woordje met ons te spreken.

De Volkswagen kever wachtte in de rechterbocht in de rijrichting (secundaire weg tussen München en Augsburg).

Ik kreeg van mijn ouders op mijn kop: "vreemden aanspreken en meebrengen".

Bruno Gröning heeft het met mij over mijn toekomst gehad. Het is in vervulling gegaan. En ik geloof dat het zo blijft. Hij is nog een keer langs geweest, dat heeft mijn tweelingszuster gezegd, maar ik was er niet.

We waren een keer bij de slager. Bruno was er ook. Hij stond bij de stoel, waarop men kon zitten. De stoel staat er nu nog en er is nu nog veel goede kracht bij de stoel te voelen.

Ik wens ons allen aan zijn hand, onder zijn leiding de levensweg in deemoed en liefde te mogen gaan.

Bericht van Paula Wörl, opgeschreven door Walter Häusler in 2009.

De naam van de Stichting

Stichting voor psychisch-geestelijke en natuurlijke levensprincipes. Het hield me al een tijdje bezig. Waarom heeft men in vredesnaam destijds voor zo'n lange en moeilijk te onthouden naam gekozen? In het Duits is de naam nog langer: 
Verein zur Förderung seelisch - geistiger und natürlicher Lebensgrundlagen in Deutschland e.V.

Gisteren spitte ik met een vriendin dozen met oude papieren over Bruno door om te kijken wat we inmiddels gedigitaliseerd hadden en wat weg kon. Toevallig of niet, ik kwam het verslag tegen, op de schrijfmachine getypt, over de oprichting in 1958 in Duitsland en hoe men tot de naam gekomen is.

(Ter verduidelijking voor degenen die al niet meer weten wat een floppy disc (dat is die hiëroglief op je werkbalk voor het opslaan), walkman, laat staan een schrijfmachine is: op de foto zie je zo'n exemplaar van het populaire merk Olympia. Zeer aan te bevelen als je tegen de sleepwet bent.)

Bruno Gröning wilde zijn werk in een georganiseerd raamwerk onderbrengen. Er werden verschillende namen geopperd. De groep uit Herford zei: "Wereldgemeenschap", anderen "Vriendenkring Bruno Gröning", weer anderen "Bond voor onderzoek van de Gröning genezingsmethodes" of "Gröning Bond" en tenslotte werd het "Verein zur Förderung seelisch-geistiger und natürlicher Lebensgrundlagen".

Bruno Gröning maakte ondertussen de volgende aantekeningen:

GOTT VATER - seelisch
GOTT SOHN - organisch - (natuurlijk)
GOTT HEILIGER GEIST - geistig.

Met deze woorden en uit zijn verdere aantekeningen blijkt de fundamentele betekenis van de organisatie van zijn werk en worden voor het eerst de geestelijke wortels zichtbaar.

De drie-eenheid De Vader, de Zoon en de Heilige Geest. 
God heeft ons naar zijn beeld geschapen: De drie-eenheid Lichaam, Ziel en Geest.

Onze Nederlandse stichting vertaalde de drie-eenheid naam van haar Duitse zusterorganisatie in Stichting voor psychisch-geestelijke en natuurlijke levensprincipes. Voor het woord seelisch werd het Griekse woord psyche gekozen.

In het Nieuwe Testament, dat geschreven is in het Grieks, is de psyche de ziel.

Het is een stuk duidelijker voor me geworden - dat mag ook wel eens na 25 jaar.

JvV

Tijdgenote Hilde Riedinger: Twijfel niet!

Hilde en Hermann Riedinger met Bruno Gröning

Hilde Riedinger:

Mijn man en ik kwamen herhaaldelijk naar de gemeenschap, in het bijzonder als Bruno Gröning daar sprak. En bij zo'n gelegenheid maakten wij het volgende mee. Aan het eind van de voordracht, die als altijd overweldigend was, ging Bruno Gröning langs de mensen en gaf ze een hand, wat hij maar zelden deed. 

Op de voorste rij zat een vrouw, die - toen Gröning haar een hand wilde geven - zei: "mijnheer Gröning, dat kan  ik niet, ik heb een lamme arm!" Bruno Gröning was aangedaan door deze houding en ging verder. 

Deze vrouw had die avond alles kunnen bereiken, maar door haar gebrek aan geloof heeft ze alles verspeeld. Dit gebeurde ondanks dat ik voor de voordracht allen indringend had voorgehouden  "laat de gedachten over ziekte terzijde, geloof in het goede en in de orde in uw lichaam. Want om dit te bereiken bent u hier toch gekomen."

Zulke gevallen van twijfel bij hulpzoekenden hebben wij meermaals meegemaakt, naast het grote aantal welslagen.

Hilde Riedinger's herinneringen aan Bruno Gröning - Huilen na de schrik en nare dingen niet meer oprakelen

Op weg naar een Bruno Gröning voordracht in Villingen kregen wij een auto ongeluk. Behalve wat blikschade was er niets ernstigs aan de hand. Ik was echter in shock. 

Gedurende de voordracht in Villingen moest ik heel plotseling huilen, Bruno Gröning kwam naar mij toe en zei: "dat is de schrik." Al gauw daarop loste zich de verkramping in mij op. Tranen werken altijd bevrijdend en wanneer een mens niet meer kan huilen, dan blijft hij verkrampt van binnen. Zich losmaken van zo'n pech kan men alleen door het opnemen van goede en opbeurende gedachten. 


Daarom maant Bruno ons altijd: "Blijf af van het kwaad." "Rakel niet iedere keer het slechte op, anders wordt u niet vrij."

Men moet altijd de discipline hebben om de eenvoudige, maar moeilijk in praktijk te brengen woorden van Bruno Gröning te begrijpen. Hij zei:

"De mens handelt volgens zijn wil. Zo de wil is, zo is de gedachte.

De gedachte beweegt de mens naar de daad.

Wil je het goddelijke ervaren, dan moet je er naar streven. 

Houd van het leven, God, God is overal.

Er is veel wat niet kan woorden verklaard, maar niets wat niet kan gebeuren."

Wij zijn het lot dankbaar dat het ons vergunt is om Bruno Gröning mee te maken, maar hem  begrijpen en zijn leer verwezenlijken, dat is niet zo eenvoudig. Men moet voor het welslagen voortdurend vastberaden blijven.  En daarbij kan een goede partner of de doelbewuste leiding van een bevlogen gemeenschap veel bijdragen. Ons doel moet dus zijn om te volgen wat Bruno Gröning ons leert en in harmonie met het oneindige - het goddelijke te komen.

Dit doel te bereiken wens ik alle vrienden van Bruno Gröning toe.

Bruno Gröning: Geef de leer door

" Het zou fundamenteel verkeerd zijn, als zowel de een als de ander deze grote leer, de leer van God, alleen voor zich zou (willen)".

Jaap Hiddinga over Boodschappers van God

Jaap Hiddinga studeerde kwantumnatuurkunde en chemie. 
Al vanaf zijn prille jeugd heeft Jaap Hiddinga de gave om uit zijn lichaam te kunnen treden en geestelijke werelden binnen te gaan. De visioenen die hij tijdens deze uittredingen heeft kan hij zich bewust herinneren en daardoor gedetailleerd beschrijven.
Hij kreeg in 1993 een openbaring die zijn leven en denken totaal veranderde. Hij houdt zich al geruime tijd bezig met het schrijven van boeken  Daarnaast geeft hij adviezen over duurzame energiebronnen zoals wind en zon. 

In zijn boek Visioenen uit de bron kwam ik de volgende tekst tegen, waarin ik de opdracht van Bruno Gröning herkende:

"Er zijn ook op jouw aarde nog mensen die dit (het doorgeven van de goddelijke liefde en goddelijke waarheid) kunnen en ook mogen doen, maar zij worden door veel mensen als meesters en leraren beschouwd en dat is natuurlijk niet juist. Sommigen doen dit werk in het groot en anderen doen het in het verborgene, maar dat is niet belangrijk.

Het is van belangrijk dat mensen hen niet als bron van waarheid beschouwen maar slechts als een boodschapper van God. Zij zijn de mond waardoor God spreekt, maar zijn zelf die boodschap niet. Het is van belang dat de mens beseft dat het licht dat uit hen straalt niet van henzelf is maar van God. Zij maken dus God zichtbaar.

De fout is dat heel veel mensen dan de persoon zelf weer gaan vereren en niet de les die er achter zit. (...). De mensen die nu leven, hebben net als de mensen van vroeger de opdracht om een wegwijzer te zijn. Met andere woorden, de mens mag in hun licht een ervaring opdoen, maar het is dan de bedoeling dat men dat licht in zich opneemt.(..)
Als je de weg zoekt en ziet een wegwijzer staan, dan blijf je toch ook niet bij die wegwijzer staan omdat je die zo mooi vindt? Je gaat dan verder op je weg, want de wegwijzer vertelt je immers waar je naar toe moet gaan."

Woorden van Bruno Gröning over zijn taak als wegwijzer:

Ik ben slechts een werktuig. Ik ben slechts een leider. Ik ben slechts een wegwijzer. Ik ben een van hen die dat transformeert en aan de mensen weet te geven wat zij nodig hebben. Meer vertel ik u vandaag ook niet.

En daarom sta ik hier allereerst voor de arme zieke mensen als een wegwijzer, die de mensen weer terugleidt naar de ware, goddelijke weg. De brug, die tot deze goddelijke weg voert, heb ik weer opgebouwd. U kunt er nu overheen gaan.

Ik ben niet op zoek naar volgelingen. Ik wil niemand hebben, die mij aanhangt.

Ik wil van jullie helemaal niets hebben. Ik wil slechts een wegwijzer zijn. En als u zich op de goede weg bevindt, dan zult u de heilstroom ontvangen, want alleen op die weg is zij te vinden. Die weg valt onder het golfbereik.

Zoekt u niet naar de ziekte!

Zoekt u naar de weg, waarvoor ik de wegwijzer ben!

Maar hier is het zo dat er een wegwijzer staat, zodat u zich niet kunt vergissen. En zo sta ik ook voor alle mensen als een wegwijzer, zoals er ook al veel wegwijzers door de mensen geplaatst zijn. Want anders zou het niet mogelijk zijn snel uw doel te vinden. En daarom moet ik de mensen de weg wijzen die zij moeten gaan om snel bij hun doel te komen. Meer ben ik niet. En meer wil ik niet zijn. Want ik wil als wegwijzer niet dat mensen aan mij gaan hangen, dan zouden andere mensen de weg niet meer vinden. Ik moet u laten passeren, terwijl ik daar zo sta en zeg: ‘daar is de weg’. Zoals hier, zoals ik u de weg beschreven heb. Ik heb u de weg zo goed aangeduid en alleen dit is de enig juiste weg.

Bedankt u niet mij, bedankt u God!