'Ook de situatie in de wereld wordt door God bestuurd; alleen dat wordt toegelaten wat de mensen tot lering dient.
Maar geloof me, het goede zal uiteindelijk zegevieren, want zoals het er nu in Europa uit ziet blijft het niet. In de toekomst zal het communisme verdwijnen en ook het ijzeren gordijn en andere beperkingen zullen wegvallen.
De jongeren onder u zullen ook het verenigd Europa met een gemeenschappelijke munt meemaken.
Ja vrienden, want dan is er noch Mark noch Schilling of Frank! In elk Europees land zal men met dezelfde munt kunnen betalen.
Op een dag zal het vanzelfsprekend zijn dat alle mensen die hier wonen alleen worden omschreven als Europeanen en zich ook zo zullen voelen.
Maar dat is niet alles. Later besluit uiteindelijk de mensheid, na vele bittere ervaringen, om een wereldregering te vormen waarvan de met alle bevoegdheden voorziene internationale interventiemacht ervoor zal zorgen dat elk dreigend conflict in de kiem gesmoord wordt.
Op deze manier leren de mensen om hun meningsverschillen in liefde, met goedheid en wijsheid op te lossen.
Dus als de leer van Christus, dat wil zeggen geweldloosheid, wereldwijd toegepast zal zijn, is de tijd aangebroken die overeenkomt met de wens van God. '
Begrijpelijk dat er toen, in 1956, onder de aanwezigen een ongemakkelijke stilte viel, als men rekening houdt met het feit dat we leefden op het toppunt van de koude oorlog; het gehoorde klonk ons rijkelijk fantastisch in de oren. Voor ons Oostenrijkers was op dat moment een unie met Duitsland - zelfs niet in het kader van een verenigd Europa - nauwelijks voor te stellen.
Bron Alfred Hosp 'Kräfte des Geistes blz 121-123'
