Wat Bruno Gröning over de ziel zegt

Walter Häusler, goede vriend en medewerker van Bruno Gröning vertelt:

Helaas is hier geen archief – geluidsopname en ook geen geschreven notitie van onze vriend van. Ik schrijf uit mijn herinnering wat Bruno Gröning rond 1995 in een kleine kring van medewerkers en goede vrienden in de Stephanskirchen in Oberbayern gesproken heeft:

'De ziel is het zuiver goddelijke in de mens. Ze is het ontvangstorgaan waarmee de mens de energie, die het lichaam nodig heeft, van God ontvangt. Daarom is het belangrijk dat de ziel altijd geopend is, dat wil zeggen dat de mens geen zorgen, geen verdriet, geen angst enzovoort, mag opnemen. Alleen de geopende ziel is in staat om de energie voor het lichaam op te nemen. Ik zie nog heel duidelijk voor me hoe Bruno Gröning zijn hand openende om ons zo het ontvangstorgaan ziel duidelijk te maken.

Zodra de ziel echter voelt dat kwaad op haar afkomt, sluit ze zich. Dat is onvermijdelijk. Ik herinner me heel duidelijk hoe Bruno zijn vingers kromde en daarna zijn hand helemaal sloot om het ons duidelijk te maken. Hij benadrukte vooral dat dit allemaal heel wetmatig plaats vindt. Daar kan niets aan veranderd worden.

De ziel is goddelijk en sluit zich want zij het kwaad speurt. Wetmatig is dan het gevolg dat het lichaam de energie niet krijgt. Hij kan het zelf immers niet opnemen en verzwakt. Het is daarom voor de mensen van het allergrootste belang het goede te zoeken, de vreugde en het vertrouwen te bewaren zodat zijn ziel geopend blijft.'

Ik zou ten slotte nog willen toevoegen dat Bruno Gröning in zijn leer een zeer groot belang hecht aan de ziel, hij sprak er veel over en steeds weer drukte hij de hulpzoekenden op het hart dat zij voor het menselijk bestaan van het allergrootst belang is.'

Walter Häusler, Gem. Erftstadt, Duitsland 

Want wat zou het een mens baten, als hij de gehele wereld won, maar schade leed aan zijn ziel?Mattheüs 16:26

Het nut van een opschrijfboekje

De 3 herderskinderen Jacinta, Francisco en Lucia

Het is onderzocht. Als het niet aan de grote klok wordt gehangen, worden wonderen snel vergeten. Of, hoewel men er eerst van overtuigd was dat het een wonder was, begint men later te twijfelen of het wel een wonder was. De herderskinderen van Fatima twijfelden later ook of het wel echt gebeurd was.
Grote verandering zoals een plotselinge genezing, van een verslaving af zijn, geluk wat je onverwachts komt toevallen, je kunt het gauw weer vergeten zijn.

De reden daarvan staat in de bijbel: 'het woord wordt wel gezaaid, maar wanneer ze het gehoord hebben, komt meteen Satan om het woord weg te graaien dat in hen gezaaid is. 'Marcus 4:15.
Wanneer God je leven aanraakt, komt satan, het negatieve onmiddellijk om het weg te roven.

Ik zal nooit vergeten dat ik op een winterochtend naar mijn werk reed. Ik had er geen erg in dat het spiegelglad was, het was de eerste winternacht dat het gevroren had. Een auto voor mij stopte voor het stoplicht. Ik remde, maar verloor de macht over het stuur en reed de berm in. Die berm ligt tussen twee verkeerswegen en is bezaaid met bomen, lantaarnpalen en palen van de stoplichten die boven beide wegen geplaatst zijn. Mijn auto reed recht op een paal aan en deze leek dikker en dikker te worden hoe dichter ik bij hem kwam. Ik dacht dat ik er geweest was, ik liet het stuur los, deed mijn handen voor mijn ogen en riep: 'Bruno'.

Even later stond ik stil. Ik liet mijn handen zakken. Ik stond recht achter de auto die voor het stoplicht stond. Ik keek achter mij, en daar stond een derde auto waarvan de chauffeur lijkbleek met opengesperde mond zat. Het stoplicht sprong op groen en we reden verder.

Het gebeurde zo snel, dat als ik niet de weken daarna de bevroren bandensporen in een slalom om de paal had gezien, ongetwijfeld had gedacht dat het niet gebeurd was.

In dit geval lag er wekenlang een 'herinneringsmonument' in het bevroren gras. Voor alle andere gevallen is het opschrijfboekje van grote waarde opdat wij niet vergeten en waar we kracht uit kunnen putten als het eens wat tegenzit.

Trouwens, Bruno zei dat het geen wonderen zijn, alleen maar verwonderen.

De hals van Bruno Gröning

Men vond het maar gek, dat Bruno Gröning zo'n vreemde hals had. Was het struma? Was het iets met zijn schildklier? Kon hij zich zelf dan niet genezen?

Josette, Bruno Gröning's weduwe vertelt dat Bruno het zo uitlegde:

'Dat is geen struma zoals mensen die hebben en geen ziekte. Ik doe er helemaal niets tegen bij mij zelf. Dat is zo en dat blijft zo, want de kracht gaat via deze hals naar binnen. Als ik voor duizenden mag werken dan wordt mijn hals heel groot en komt tot over mijn borst. Ik heb namelijk geen krop (struma), ik heb alleen een klier en dan voel ik mij er zeer goed bij. 

Als ik slechts voor honderden kan werken dan wordt de klier kleiner, dan voel ik mij nog goed.

Als ik minder vrienden voor mij heb dan wordt de klier heel klein, dan voel ik mij helemaal niet goed.

En als men mij het werk helemaal zal verbieden, dan zal ik innerlijk verbranden.'

Josette: 'Hij was van binnen verbrand, maar hij heeft nooit geklaagd.'