Kerstboodschap

"De mens zou zich erop moeten voorbereiden om niet elk jaar weer aan aardse geschenken te denken,

 maar aan het goddelijke geschenk dat God hem heeft gegeven,

het zo prachtige lichaam. "

Bruno Gröning.

"Al was Christus duizendmaal in Betlehem geboren,

maar niet in het eigen hart,

dan waart gij noch verloren."

Mysticus Angelius Silesius  17e eeuw.

Advent in Tegelen

Advent is wachten.

Wachten en verlangen

Totdat het eindelijk gebeuren gaat

Wat werd voorspeld in profetenzangen:

Wachten tot God het woord vervult in daad.

Onze jaarlijkse adventsbijeenkomst was dit jaar in huize van de groep in Tegelen.

De adventstijd betekent het ons voorbereiden op het feest van de komst van Christus. Het onderwerp van de lezing was wat de geboorte van Christus voor ons betekent en wat onze geboorte betekent. Na de lezing luisterden wij naar een geluidsopname van Bruno Gröning die hij voor kerst had ingesproken.

Het officiële gedeelte werd afgesloten met een live uitvoering van de bekende canon van Pachelbel.

Daarna hebben we gezellig samen gepraat en gegeten met onze vrienden uit andere gemeenschappen.

Ik luisterde zo geboeid dat ik er  pas aan het einde aan dacht om foto's te maken.

Het was een mooie en hartverwarmende bijeenkomst. We hebben heel veel kracht en energie opgedaan.

De organisatie werd hartelijk bedankt voor de verzorgde invulling, de sfeervolle aankleding en het heerlijke buffet.

Deel van het buffet

kerstcadeautje voor de vrienden

Interview met Bruno Gröning over de kerk

"Voor mij is het hoofdzaak dat de mens tot God komt"

Uittreksel uit het boek Die Wunderheilungen des Bruno Gröning van E.A. Schmidt uit 1949.


Ik had al veel over Bruno Gröning gehoord (..) Er was me er veel aan gelegen om deze man, die ongetwijfeld over ongewone krachten moest beschikken, persoonlijk te leren kennen. 


Zo ging ik op een dag in het gezelschap van een jonge journalist naar zijn onderkomen. Pas na drie keer bellen werd de huisdeur geopend. Het was Bruno Gröning zelf, die voor mij stond. Een man met een krachtig, wat gedrongen postuur, nauwelijks 1.70 meter lang, zeer eenvoudig gekleed, zonder jasje, met donkerblauw overhemd en donkerblauwe broek. Een bruingebrand, sterk getekend gezicht, lang natuurlijk golvend haar.  In dit gezicht heeft het lot zijn sporen nagelaten; deze mens moest door alle dalen gegaan zijn. Geen baard gaf hem een zonderling of mystiek voorkomen, waar de kranten over berichtten.

Helder waren zijn ogen op mij gericht. Zij straalden goedheid en diep menselijk begrip uit. Ik had gelijk het gevoel met hem in nauw contact te staan. Zij hele wezen ademde een ongewone, in weldadige rust ingebedde zelfverzekerdheid uit.

Mijn verwachtingen waren hoog gespannen en toch stond ik nu, zoals nog nooit bij een ander ontmoeting het geval geweest was, uitzonderlijk rustig tegenover hem. Hij keek nauwelijks naar mijn jonge begeleider, terwijl hij naar mij, wat ik me nauwelijks kon voorstellen, al zijn hand uitstak. Zo open en helder als zijn wezen was ook zijn handdruk. Een krachtige hand, die de mijne vast omsloot, als waren wij al goede vrienden. Hij scheen van mijn wens om hem te leren kennen en van hem zelf meer te weten te komen, al op de hoogte te zijn en nodigde mij uit in de kamer van zijn gastheer. (Hierna stelde de journalist vragen over het geloof).

"Ik ben weliswaar", zei hij, "in een katholieke familie geboren en daarin ook opgegroeid, maar ik heb nooit een innerlijke relatie met de rituelen van de kerk gevonden, voor mij was het goddelijke het eerste en zal het ook blijven. Ik kijk niet op welke weg of door welke vorm hij tot God komt. Voor mij is de hoofdzaak, dat hij überhaupt tot Hem komt. Ik vraag ook helemaal niet tot welk ras of land iemand hoort, want, zo zegt altijd mijn ingeving, alle mensen zijn kinderen van God, en wanneer ik nu de bijzondere opdracht heb om de lijdende mensen de ziekte af te nemen en hun de gezondheid te schenken zo mag ik geen verschil maken en nooit vragen waar zij vandaan komen."

Kerstviering 2018

Graag nodigen wij u uit voor de Kerstviering.

Omdat het vroeg donker is en het weer onvoorspelbaar, beginnen wij vroeger dan gewoonlijk:

om 11 uur.

16 december 2018
Ontmoetingscentrum De Glazenap
Spechtstraat 58
5932 VK Tegelen
Tijd: 11-13 uur(zaal open 10.30 uur)

Als jij nog niet kunt geloven, geloof ik voor jou

Bruno zegt ons dat je al wat je belast, al het negatieve mag afgeven. Hij noemt het het kwaad. Hij zei: beschouw me als de vuilnisman, doe alles wat je belast, ziekte, verdriet, pijn in de vuilniszak en geef het aan mij. Als jij nog niet kunt geloven, geloof ik voor jou.

Fragment uit de voordracht van 5 oktober 1958 in Springe, tijdens het Oogstdankfeest

Blij ben ik wanneer ik kan zeggen nu heeft hij het kwaad afgegeven, nu moet ik meehelpen, nu moet ik hem op dit moment het goede geven! 

Heeft u er aan gedacht? Wist u dat dit moment, deze korte tijd benut moet worden? Dat wist u helemaal niet! Dit moment heeft u werkelijk voorbij laten gaan, waarom? Omdat u het niet wist.

Deze heel korte tijd, beste vrienden, is werkelijk slechts een moment, een fractie van een seconde, hoe wij deze benutten en hoe deze fractie van een seconde de mensen toch ten goede komt. En u heeft de tijd van uw leven op aarde zo verzaakt, zo verzuurd.

Gaat u de vele jaren eens na. U heeft ze niet benut, en ik benut een fractie van een seconde. Het is niet overdreven, het is in een oogwenk gebeurd, en daar staan de mensen die van dat alles niets weten voor een raadsel. 

Uitnodiging voor bezoek aan het graf van Bruno Gröning in Dillenburg

De Stichting nodigt u graag uit voor een bezoek aan het graf van Bruno Gröning in Dillenburg. Ter oriëntatie: Dillenburg ligt op twee en half uur rijden van Nijmegen. Om de kosten zo laag mogelijk te houden zullen onze vrijwilligers de personenbusjes rijden.

In gezamenlijk overleg zullen wij de dagindeling verder invullen. Gaan wij picknicken onderweg, gaan we na afloop naar een restaurant? Laat maar horen.

Dillenburg

Natuurlijk gaan wij Dillenburg en het slot bekijken, het voorvaderlijk kasteel van onze koninklijke familie.

Verder ligt in de nabijheid het mooie Freudenberg met de internationaal beroemde historische stadskern.

Freudenberg

Voorlopig hebben wij de volgende data geprikt:

Voorkeursdatum: zaterdag 8 september 2018
anders
zaterdag 15 september 2018 of
zondag 16 september 2018

Geïnteresseerd?
Laat het ons weten of stuur een mailtje naar levensprincipes@planet.nl

Interview met Bruno Groning - deel 3

Klik hier voor deel 2

E.A. Schmidt schrijft verder:

Medewerkers

Hij schijnt intuïtief te voelen in hoeverre hij zich op de eenvoudigste verrichtingen op zijn medewerkers kan vertrouwen. Daarvoor een klein voorbeeld:

Hij zag dat een van de niet door hemzelf gekozen medewerksters ontvankelijk was voor bepaalde voordelen. Er was geen gebrek aan cadeautjes van allerlei soort om te proberen bij Gröning voor te dringen. Hij gaf me met het oog daarop de opdracht voor het huis een plakkaat met de volgende tekst te bevestigen:

"wie gelooft door steekpenningen of anderszins de weg naar mij te vinden, is niet waard de genezing te ontvangen."

Ik schreef dit biljet en gaf hem aan de medewerkster om te bevestigen, die, zonder dat ik het wist, de bewuste nemer was. Ze bevestigde het plakkaat overeenkomstig de opdracht en was de volgende ochtend spoorloos van haar werk verdwenen. Gröning zelf ging met geen woord op deze persoonlijke verdenking in. Een bewijs temeer voor zijn diep begrip voor alle menselijke zwaktes. Hij verlangde alleen dat de opvolgster voor deze post door hemzelf gekozen werd, wat ook gebeurde onder een een heel aantal sollicitanten en heeft bewezen dat hij in zijn vertrouwen en zijn instinct bij de nieuwe bezetting niet vergist heeft.

Interview met Bruno Gröning - deel 2

Wilhelmplatz 7, Herford. Hier verbleef Bruno Gröning in 1949 bij de familie Hülsmann

Het eerste deel van het interview staat hier.


E.A. Schmidt schrijft:

Genezing en verbondenheid

Onder de velen duizenden mensen die vaak van zo ver weg de pelgrimstocht ondernemen om genezing te vragen, bevinden zich katholieken en protestanten, de stad Herford heeft zelf overwegend een evangelisch-lutherse bevolking, joden en zigeuners, de laatsten zijn hem bijzonder trouw.
Verder wordt Gröning door een kleine kring helpers omringd, die overtuigd van zijn missie, zich beschikbaar hebben gesteld om mee te werken. De heer Hülsmann uit Herford speelt daar in zoverre een bijzondere rol, daar hij de vader van de tienjarige jongen is die aan ernstige spierdystrofie leed, volkomen ongeneselijk was, en door Gröning genezen was. Men kan zich indenken de verbondenheid in dit bijzondere geval. Misschien is dit ook een wezenlijke oorzaak dat de moeder van de genezen jongen, mevrouw Hülsmann, zich als een bijzondere actieve medewerkster van Gröning bewees.

Niet oninteressant is de vaststelling dat Gröning, die geheel uit het geloof in God werkt, de afwijzing van elke confessionele binding niet ten laatste daarmee onderstreept, dat van zijn naaste medewerkers bijna iedereen een andere confessie heeft. De vrouwen en mannen in zijn omgeving hebben elkaar welhaast vanzelf gevonden, onder de indruk van de uitwerking van deze man en het gevoel van een innerlijke roeping.

Uit

Gedragen door onzichtbare krachten

Leven heeft energie nodig. Machines lopen alleen wanneer ze stroom krijgen.

Auto's hebben brandstof nodig. Het welzijn van een regio is afhankelijk van haar economische kracht. Ondernemingen zoeken dynamische leidende krachten.

Overal wordt kracht gebruikt. En kracht verbruikt. De energiereserves nemen af. Koortsachtig wordt naar nieuwe energiebronnen gezocht.

Daarbij wordt aan een krachtbron gemakkelijk voorbij gegaan. Zij is onzichtbaar en toch werkzaam.

Zij is vrij beschikbaar en komt ons toch ten goede.

Het is de kracht die ons leven draagt, samen met onze eigen krachten en ook, wanneer we niets meer kunnen.

Soms voelen wij deze kracht, maar niet altijd. Ze is bovennatuurlijk en overwint tenslotte toch alles, zelfs de dood.

Het is de macht van de goddelijke liefde. Zij spreekt tot ons:

Waarom ben je bang? Je bent toch geliefd en je wordt gedragen!

Uit: Der Weg

Waarom noemen we deze vrijdag goed?

Jezus sprak zeven woorden:

De eerste: Elke zonde kan worden vergeven. Als je de moordenaars van Jezus kunt vergeven kan elke zonde in principe vergeven worden.

Ten tweede leerde Hij ons dat we worden gered door genade, niet door onze daden. Tegen 'n gekruisigde dief zei Hij: Nog vandaag zul je met Mij in het paradijs zijn. Tjonge. Die dief had niet eens berouw voor z'n zonden betoond. Hij wist niks van theologie. Toch zei Jezus: Vanavond ben je bij Mij in de hemel. Jezus is veel vergevingsgezinder dan de meeste kerkleden of theologen.

Het derde dat Jezus ons leerde: Je bent deel van een familie. En denk in je zwaarste tijden hieraan: Iedereen maakt lijden en afwijzing mee, maar denk hierom: Je familie zal je altijd bijstaan. Hij zei: Vrouw, zie uw zoon. Ze was erbij. Hij werd beschimpt en gesmaad, maar z'n moeder was bij Hem.

Het vierde dat Hij ons leerde: Het geloof kan het allerergste doorstaan. Hij zei: Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? Er is geen vreselijker moment denkbaar dan het moment dat Christus aan het kruis zei: God heeft Mij verlaten. Maar Hij verliet z'n geloof niet. Hij zei nog steeds: Mijn God. Míjn God. Mijn God. Hij werd geen atheïst. Zijn geloof doorstond de allerergste crisis.

En z'n vijfde les was: Goede Vrijdag leert ons dat je mag uitkomen voor je lijden. Je kunt een mislukking, afwijzing of tegenslag meemaken of zelfs een teleurstelling. Je mag daarvoor uitkomen. Toen Hij zei: Ik heb dorst schaamde Hij zich niet om ervoor uit te komen dat Hij hulp nodig had. Je mag gerust kenbaar maken dat je lijdt. 

Het zesde dat Hij ons leerde: Er is een tijd om los te laten. Vader, in uw handen leg ik mijn geest. We hebben de sterke neiging om te denken dat het verkeerd is om los te laten. Het leven zou voor veel mensen makkelijker zijn als ze konden loslaten. Vader, in uw handen leg ik mijn geest.

Ook al maakt u een verschrikkelijke Goede Vrijdag door. Jezus is met u. Hij is heel erg dicht bij u. Daar hebt u geen besef van. Zijn aanwezigheid is hier. Z'n laatste woorden waren: Ik zal je nooit verlaten. Ik zal je nooit in de steek laten. Ik zal altijd bij je zijn. Tot aan het eind van uw leven? Nee, tot aan het eind van de wereld.

R.H.Schuller

Ontmoeting met Bruno Gröning

Beste vrienden,

Ik wil jullie graag een ervaring uit mijn kindertijd vertellen.

Als 6-jarig meisje, ik zat net in de eerste klas, mochten ik en mijn zusje in 1950 Bruno Gröning in het kleine plaatsje Ort Scheyern leren kennen.

Mijn tweelingzusje en nog twee schoolvriendinnetjes liepen met mij richting brouwerij, daar stond Bruno Gröning naast een Volkswagen kever. Zijn hals viel ons gelijk op. Hij zei, letterlijk weet ik het niet meer, "kom eens hier kinderen!" en vroeg ons of wij in God geloven. Ik antwoordde: "en aan Jezus Christus!" en nodigde de heer Gröning spontaan thuis uit. De heer Gröning vroeg of hij mee mocht komen en wilde mijn zusje aan de hand nemen. Ze weigerde. Ze laat ze niet door iedereen vastpakken. Daarop pakte Bruno mij bij zijn linker hand. We liepen bergaf, bergop, bergaf, bergop, ongeveer 2 km naar Vieth.

Ongeveer halverwege mocht ik aan zijn rechterhand lopen. We kwamen ook voorbij een groot, oud kruis. Thuis aangekomen stonden onze ouders in de huisdeur. Wij, de kinderen, moesten gelijk naar binnen.
Bruno had een baard van een paar dagen, hij was dus niet geschoren, was ongeveer 40 jaar, en mijn ouders hadden een hartig woordje met ons te spreken.

De Volkswagen kever wachtte in de rechterbocht in de rijrichting (secundaire weg tussen München en Augsburg).

Ik kreeg van mijn ouders op mijn kop: "vreemden aanspreken en meebrengen".

Bruno Gröning heeft het met mij over mijn toekomst gehad. Het is in vervulling gegaan. En ik geloof dat het zo blijft. Hij is nog een keer langs geweest, dat heeft mijn tweelingszuster gezegd, maar ik was er niet.

We waren een keer bij de slager. Bruno was er ook. Hij stond bij de stoel, waarop men kon zitten. De stoel staat er nu nog en er is nu nog veel goede kracht bij de stoel te voelen.

Ik wens ons allen aan zijn hand, onder zijn leiding de levensweg in deemoed en liefde te mogen gaan.

Bericht van Paula Wörl, opgeschreven door Walter Häusler in 2009.

De naam van de Stichting

Stichting voor psychisch-geestelijke en natuurlijke levensprincipes. Het hield me al een tijdje bezig. Waarom heeft men in vredesnaam destijds voor zo'n lange en moeilijk te onthouden naam gekozen? In het Duits is de naam nog langer: 
Verein zur Förderung seelisch - geistiger und natürlicher Lebensgrundlagen in Deutschland e.V.

Gisteren spitte ik met een vriendin dozen met oude papieren over Bruno door om te kijken wat we inmiddels gedigitaliseerd hadden en wat weg kon. Toevallig of niet, ik kwam het verslag tegen, op de schrijfmachine getypt, over de oprichting in 1958 in Duitsland en hoe men tot de naam gekomen is.

(Ter verduidelijking voor degenen die al niet meer weten wat een floppy disc (dat is die hiëroglief op je werkbalk voor het opslaan), walkman, laat staan een schrijfmachine is: op de foto zie je zo'n exemplaar van het populaire merk Olympia. Zeer aan te bevelen als je tegen de sleepwet bent.)

Bruno Gröning wilde zijn werk in een georganiseerd raamwerk onderbrengen. Er werden verschillende namen geopperd. De groep uit Herford zei: "Wereldgemeenschap", anderen "Vriendenkring Bruno Gröning", weer anderen "Bond voor onderzoek van de Gröning genezingsmethodes" of "Gröning Bond" en tenslotte werd het "Verein zur Förderung seelisch-geistiger und natürlicher Lebensgrundlagen".

Bruno Gröning maakte ondertussen de volgende aantekeningen:

GOTT VATER - seelisch
GOTT SOHN - organisch - (natuurlijk)
GOTT HEILIGER GEIST - geistig.

Met deze woorden en uit zijn verdere aantekeningen blijkt de fundamentele betekenis van de organisatie van zijn werk en worden voor het eerst de geestelijke wortels zichtbaar.

De drie-eenheid De Vader, de Zoon en de Heilige Geest. 
God heeft ons naar zijn beeld geschapen: De drie-eenheid Lichaam, Ziel en Geest.

Onze Nederlandse stichting vertaalde de drie-eenheid naam van haar Duitse zusterorganisatie in Stichting voor psychisch-geestelijke en natuurlijke levensprincipes. Voor het woord seelisch werd het Griekse woord psyche gekozen.

In het Nieuwe Testament, dat geschreven is in het Grieks, is de psyche de ziel.

Het is een stuk duidelijker voor me geworden - dat mag ook wel eens na 25 jaar.

JvV

Tijdgenote Hilde Riedinger: Twijfel niet!

Hilde en Hermann Riedinger met Bruno Gröning

Hilde Riedinger:

Mijn man en ik kwamen herhaaldelijk naar de gemeenschap, in het bijzonder als Bruno Gröning daar sprak. En bij zo'n gelegenheid maakten wij het volgende mee. Aan het eind van de voordracht, die als altijd overweldigend was, ging Bruno Gröning langs de mensen en gaf ze een hand, wat hij maar zelden deed. 

Op de voorste rij zat een vrouw, die - toen Gröning haar een hand wilde geven - zei: "mijnheer Gröning, dat kan  ik niet, ik heb een lamme arm!" Bruno Gröning was aangedaan door deze houding en ging verder. 

Deze vrouw had die avond alles kunnen bereiken, maar door haar gebrek aan geloof heeft ze alles verspeeld. Dit gebeurde ondanks dat ik voor de voordracht allen indringend had voorgehouden  "laat de gedachten over ziekte terzijde, geloof in het goede en in de orde in uw lichaam. Want om dit te bereiken bent u hier toch gekomen."

Zulke gevallen van twijfel bij hulpzoekenden hebben wij meermaals meegemaakt, naast het grote aantal welslagen.

Hilde Riedinger's herinneringen aan Bruno Gröning - Huilen na de schrik en nare dingen niet meer oprakelen

Op weg naar een Bruno Gröning voordracht in Villingen kregen wij een auto ongeluk. Behalve wat blikschade was er niets ernstigs aan de hand. Ik was echter in shock. 

Gedurende de voordracht in Villingen moest ik heel plotseling huilen, Bruno Gröning kwam naar mij toe en zei: "dat is de schrik." Al gauw daarop loste zich de verkramping in mij op. Tranen werken altijd bevrijdend en wanneer een mens niet meer kan huilen, dan blijft hij verkrampt van binnen. Zich losmaken van zo'n pech kan men alleen door het opnemen van goede en opbeurende gedachten. 


Daarom maant Bruno ons altijd: "Blijf af van het kwaad." "Rakel niet iedere keer het slechte op, anders wordt u niet vrij."

Men moet altijd de discipline hebben om de eenvoudige, maar moeilijk in praktijk te brengen woorden van Bruno Gröning te begrijpen. Hij zei:

"De mens handelt volgens zijn wil. Zo de wil is, zo is de gedachte.

De gedachte beweegt de mens naar de daad.

Wil je het goddelijke ervaren, dan moet je er naar streven. 

Houd van het leven, God, God is overal.

Er is veel wat niet kan woorden verklaard, maar niets wat niet kan gebeuren."

Wij zijn het lot dankbaar dat het ons vergunt is om Bruno Gröning mee te maken, maar hem  begrijpen en zijn leer verwezenlijken, dat is niet zo eenvoudig. Men moet voor het welslagen voortdurend vastberaden blijven.  En daarbij kan een goede partner of de doelbewuste leiding van een bevlogen gemeenschap veel bijdragen. Ons doel moet dus zijn om te volgen wat Bruno Gröning ons leert en in harmonie met het oneindige - het goddelijke te komen.

Dit doel te bereiken wens ik alle vrienden van Bruno Gröning toe.

Bruno Gröning: Geef de leer door

" Het zou fundamenteel verkeerd zijn, als zowel de een als de ander deze grote leer, de leer van God, alleen voor zich zou (willen)".

Jaap Hiddinga over Boodschappers van God

Jaap Hiddinga studeerde kwantumnatuurkunde en chemie. 
Al vanaf zijn prille jeugd heeft Jaap Hiddinga de gave om uit zijn lichaam te kunnen treden en geestelijke werelden binnen te gaan. De visioenen die hij tijdens deze uittredingen heeft kan hij zich bewust herinneren en daardoor gedetailleerd beschrijven.
Hij kreeg in 1993 een openbaring die zijn leven en denken totaal veranderde. Hij houdt zich al geruime tijd bezig met het schrijven van boeken  Daarnaast geeft hij adviezen over duurzame energiebronnen zoals wind en zon. 

In zijn boek Visioenen uit de bron kwam ik de volgende tekst tegen, waarin ik de opdracht van Bruno Gröning herkende:

"Er zijn ook op jouw aarde nog mensen die dit (het doorgeven van de goddelijke liefde en goddelijke waarheid) kunnen en ook mogen doen, maar zij worden door veel mensen als meesters en leraren beschouwd en dat is natuurlijk niet juist. Sommigen doen dit werk in het groot en anderen doen het in het verborgene, maar dat is niet belangrijk.

Het is van belangrijk dat mensen hen niet als bron van waarheid beschouwen maar slechts als een boodschapper van God. Zij zijn de mond waardoor God spreekt, maar zijn zelf die boodschap niet. Het is van belang dat de mens beseft dat het licht dat uit hen straalt niet van henzelf is maar van God. Zij maken dus God zichtbaar.

De fout is dat heel veel mensen dan de persoon zelf weer gaan vereren en niet de les die er achter zit. (...). De mensen die nu leven, hebben net als de mensen van vroeger de opdracht om een wegwijzer te zijn. Met andere woorden, de mens mag in hun licht een ervaring opdoen, maar het is dan de bedoeling dat men dat licht in zich opneemt.(..)
Als je de weg zoekt en ziet een wegwijzer staan, dan blijf je toch ook niet bij die wegwijzer staan omdat je die zo mooi vindt? Je gaat dan verder op je weg, want de wegwijzer vertelt je immers waar je naar toe moet gaan."

Woorden van Bruno Gröning over zijn taak als wegwijzer:

Ik ben slechts een werktuig. Ik ben slechts een leider. Ik ben slechts een wegwijzer. Ik ben een van hen die dat transformeert en aan de mensen weet te geven wat zij nodig hebben. Meer vertel ik u vandaag ook niet.

En daarom sta ik hier allereerst voor de arme zieke mensen als een wegwijzer, die de mensen weer terugleidt naar de ware, goddelijke weg. De brug, die tot deze goddelijke weg voert, heb ik weer opgebouwd. U kunt er nu overheen gaan.

Ik ben niet op zoek naar volgelingen. Ik wil niemand hebben, die mij aanhangt.

Ik wil van jullie helemaal niets hebben. Ik wil slechts een wegwijzer zijn. En als u zich op de goede weg bevindt, dan zult u de heilstroom ontvangen, want alleen op die weg is zij te vinden. Die weg valt onder het golfbereik.

Zoekt u niet naar de ziekte!

Zoekt u naar de weg, waarvoor ik de wegwijzer ben!

Maar hier is het zo dat er een wegwijzer staat, zodat u zich niet kunt vergissen. En zo sta ik ook voor alle mensen als een wegwijzer, zoals er ook al veel wegwijzers door de mensen geplaatst zijn. Want anders zou het niet mogelijk zijn snel uw doel te vinden. En daarom moet ik de mensen de weg wijzen die zij moeten gaan om snel bij hun doel te komen. Meer ben ik niet. En meer wil ik niet zijn. Want ik wil als wegwijzer niet dat mensen aan mij gaan hangen, dan zouden andere mensen de weg niet meer vinden. Ik moet u laten passeren, terwijl ik daar zo sta en zeg: ‘daar is de weg’. Zoals hier, zoals ik u de weg beschreven heb. Ik heb u de weg zo goed aangeduid en alleen dit is de enig juiste weg.

Bedankt u niet mij, bedankt u God!

Hilde Riedinger's herinneringen aan Bruno Gröning (2) Bernadette

Na Bruno Gröning's tweede bezoek aan Karlsruhe, vroegen de gastheren ons om na de voordracht te blijven. De aanleiding van het gesprek was een crucifix, dat een oude vrouw voor Bruno Gröning had gemaakt. Ik zat naast hem en hij stelde mij de vraag: "Wat gaat er in u om als u naar dit crucifix kijkt?

In het begin wist ik niet wat ik moest antwoorden, omdat de opstelling tegenover zulke zaken heel divers kan zijn, maar gaf toen mijn mening, dat Christus een door God gezonden mens was die de opdracht had om de mensen weer naar de orde en naar hun heil te leiden. Toen vertelde ik hem dat ik  de dag daarvoor de Bernadette film gezien had en dat ik het leven van Bernadette zo verklaarde, dat zij vanwege haar gezondheid - ze had een ernstige longziekte - bijzonder bereid en genegen geweest moest zijn om de genezende krachten op te nemen.

Bruno Gröning vroeg me om mijn verhaal te onderbreken omdat hij zelf met ons wilde spreken. We wilden hem niet storen en goed naar hem luisteren. Toen sprak hij tot ons. Zijn woorden, zij het eenvoudig en duidelijk, hadden een impact op ons die moeilijk te beschrijven is. 

Aan het einde van zijn voordracht legde hij zijn handen op zijn gezicht, hij had tranen in zijn ogen. "Wees niet bang voor de dood", zei hij. "Ik ben blij als ik de heerlijkheid van God binnenga." 

Hij vroeg ons om wat wij gehoord hadden samen op papier te zetten. Maar hoewel de voordracht van Bruno Gröning een geweldige ervaring voor ons allemaal betekende, was het niet mogelijk voor ons om het gehoorde op te schrijven. Het was de tweede keer dat ik Bruno Gröning had meegemaakt, op 16 maart 1952.

De volgende ochtend reden we terug naar het gastgezin om Bruno Gröning te zien en hem oprecht te bedanken. Ik had een vreselijke rugpijn en kon mezelf nauwelijks rechtop houden. Het was ongetwijfeld de reactie op de vorige avond.

Bruno Gröning ontmoetten we aan de ontbijttafel. Hij bood me een gekookt ei aan. Ik wilde het eerst niet accepteren omdat ik al ontbeten had. Maar hij tikte het ei op mijn hoofd, dat op de een of andere manier significant leek, en ik at het ei. Het was alsof een onzichtbare hand mijn pijn van mijn rug had weggenomen. Ik begon te huilen van geluk, en Bruno Gröning had ook tranen in zijn ogen. Hij gaf me zijn foto met de opdracht: "Uit dankbaarheid." Op dit moment wist ik niet waarom "uit dankbaarheid", omdat de dankbaarheid alleen bij mij zou  moeten liggen. Later besefte ik dat de dank van Bruno Gröning mijn beschrijving van Bernadette betrof van de vorige avond.

 Toen hij de foto overhandigde, merkte hij op: "Ik heb dit nog niet aan iemand geschreven."

Hilde Riedinger: haar eerste ontmoeting met Bruno Gröning

Hilde en Hermann Riedinger, Bruno Gröning

De eerste keer dat wij Bruno Gröning ontmoetten was in het huis van een vroegere collega van mijn man. De zoon van deze collega, die aan spieratrofie leed, was eerder met zijn moeder naar Bruno Gröning in München geweest en Bruno Gröning had beloofd naar Karlsruhe te komen zodra daar meer hulpzoekenden zouden zijn.

Toen we bij het huis van de collega aankwamen, waren Bruno Gröning en hun zoon aan het wandelen. Bij zijn terugkeer - hij was nog niet binnengekomen - stroomde er een sterke stroom in mijn lichaam, die nog sterker werd toen hij de kamer binnenkwam. 

Eerst bleef hij zwijgend staan, daarna sprak hij kort tot ons. Vervolgens stelde hij mij de eerste vraag:: "Wat merk je aan je lichaam?" Ik vertelde hem over de sterke stroom met de opmerking dat ik de stroom al had gevoeld voordat hij de kamer binnenkwam. 

Zijn antwoord was: "Ik hoef hier niet te zijn." Hij legde een rond stukje aluminiumfolie op mijn hoofd met het verzoek mijn lichaam te observeren wat of er nieuw in was. Ik kreeg hoofdpijn. 

Hij sprak achtereenvolgens met de rest van de aanwezigen en toen kwam hij bij mijn echtgenoot. Op de vraag wat hij in zijn lichaam merkte, antwoordde mijn man als volgt: "Als ik eerlijk ben, niets!" 

Daarop zei Gröning: "Je moet eerlijk zijn, je bent constant bezig met wat jouw vrouw nodig heeft, dat  verstoort de golven." Het was waar, mijn man was erg bezorgd over mij en daarom kon hij zelf niet de kracht opnemen. 

Bij deze eerste ontmoeting waren veel dingen nog steeds een raadsel voor ons, maar dat zou in de loop van de tijd veranderen. 

Bruno helpt je te verbinden met de Schepper

"Laten we bidden tot Hem, laten we Hem vragen, laten we geloven dat Hij het ons zal geven. 

 Ik maak alleen de verbinding. Vergelijk me voor mijn part met de telefoonjuffrouw die de verbinding maakt die jij wenst en zolang jij de hoorn in de hand houdt, zolang heb jij de verbinding. Leg je de hoorn echter eens neer, dat wil zeggen luister je een keer niet, dan is de verbinding verbroken. De telefoonjuffrouw zal je direct verbreken – zonder dat je deze juffrouw persoonlijk kent; dat hoeft ook niet. Je hoeft alleen maar je wens uit te speken, en zij doet dat. Ze is in dienst. 

 Jij staat ook in dienst, alleen wist je dat niet. Jouw dienst is immers een andere geworden, een wereldlijke, niet meer goddelijk. 

Maar wat het belangrijkste is dat je aan jezelf het goddelijke te doen hebt. Dat je voor jezelf, omdat je goddelijk bent, ook dat in je opneemt wat voor jou bestemd."

Uit de voordracht 'De Mier'.