woensdag 7 januari 2015

Zelfacceptatie en eigenwaarde




Inspirerend artikel uit de Goed Nieuwsbrief

Allereerst wens ik u van harte een goed, gezond en gezegend 2015 toe. Dat dit jaar
ons veel moois mag brengen, niet alleen aards gezien, maar ook in geestelijk
opzicht. Want uiteindelijk is het de geestelijke betekenis van ons leven die ons
eeuwig geluk in het vooruitzicht stelt.
In een uitzending van ‘Hour of Power’ (4 januari jl.) vertelde een vader over zijn
dochter van elf, die op een dag niet meer naar school wilde, omdat ze niet goed
kon rekenen. Ze had zich innerlijk helemaal gericht op iets wat zij niet kon, waardoor de hele schoolgang negatief voor haar was geworden.
De vader ging in gesprek met zijn dochter en maakte haar duidelijk dat God
misschien andere plannen met haar heeft en dat het daarbij blijkbaar niet nodig is
om goed te kunnen rekenen. Dat ze moest vertrouwen op de talenten die God haar
had gegeven en dat ze hoe dan ook haar weg in het leven zou vinden. Hierdoor
werd haar fixatie opgeheven en kon ze vooral kijken naar wat wél goed ging in haar
leven. Bovendien groeide haar vertrouwen in God. Ze had er naderhand zelfs een
mooie tekst over geschreven.
De vader trok ook de vergelijking met een doolhof: soms slaan we de ene na de
andere doodlopende weg in en lijkt er geen uitweg te zijn. Maar in het midden van
een doolhof vind je meestal een verhoging die je overzicht over de doolhof biedt,
zodat je de juiste weg zult vinden.
Ik vond het ontroerend hoe deze vader met zijn dochter in gesprek was gegaan en
deze belangrijke levensles met haar had gedeeld.
We slaan allemaal wel eens doodlopende wegen in. Ons leven kan zelfs een
‘mislukking’ lijken en alles lijkt ons bij de handen af te breken. We kunnen ons dan
heel makkelijk laten verleiden tot zelfveroordeling: ‘Zie je wel, ik doe niets goed,
ik deug nergens voor. Mijn leven is een mislukking.’
Juist op die momenten is het belangrijk om even op zo’n verhoging te gaan staan.
Voor mij betekent het dat ik mij even in stilte terugtrek en mij door gebed met
God verbind. Even ‘uitzoomen’ in plaats van ingezoomd blijven op wat ik op dat
moment als een groot probleem zie. Als ik teveel inzoom, heb ik alleen oog voor de
dingen die niet goed zijn in mijn leven. Ik moet ook kunnen uitzoomen, zodat ik
oog blijf houden voor het grotere plan dat God met mij heeft.
Zo’n plan heeft God met een ieder van ons, ook al is het zo donker dat we geen
hand voor ogen zien. Juist op die momenten is het belangrijk stil te staan en ons
bewust met God te verbinden, dat wil zeggen: te verinnerlijken, in contact te
komen met die goddelijke vonk in ons hart.
We moeten geestelijk leren kijken in plaats van onszelf alleen maar op een
wereldse manier in ogenschouw nemen.
Onze manier van kijken is van groot belang voor hoe we het leven ervaren. Wat we
denken is meestal bepalend voor hoe we ons voelen. Daarom moet ons denken
vernieuwd worden.
Zo kan het heel waardevol zijn op een geestelijke manier naar een crisis in ons
leven te kijken. In plaats van alleen maar de ‘mislukking’ en het ‘falen’ te zien, is
het van doorslaggevende betekenis het juist te zien als een gedwongen stilstaan en
een uitnodiging anders in het leven te gaan staan. Want heel vaak moeten we
veranderen om werkelijk onszelf te blijven.
Bij crisis en mislukkingen komt onze eigenwaarde al snel op de tocht te staan. Het
maakt namelijk een levensgroot verschil of je mét of zónder eigenwaarde naar
jezelf, je leven en die zogenaamde mislukkingen kijkt.
Als ik weet dat God hoe dan ook een plan met mij heeft en dat ik door Hem word
liefgehad, geeft dat een heel ander gevoel dan wanneer ik mezelf blijf
veroordelen. God biedt altijd een uitweg. Het grote verlossingsplan heeft overal
een antwoord op, hoe donker ons leven er ook uitziet en hoe uitzichtloos het
allemaal ook lijkt.
Een crisis laat vaak zien dat ons leven een correctie nodig heeft. De door onszelf
opgebouwde wereld kan helemaal ineenstorten. Het leven zélf corrigeert ons dan.
Door de keuzes die we hebben gemaakt is er iets uit balans geraakt en de crisis is
daaruit voortgekomen. Het is een uitdaging de juiste balans terug te vinden. We
kunnen alles waar we waarde aan hechten verliezen.
Dat kan een correctie van ons handelen, maar ook van ons denken zijn. En soms
moeten we daarbij onze zoekgeraakte eigenwaarde weer opzoeken. We moeten
alle puinhopen in onszelf aan de kant schuiven om oog te krijgen voor wat echt
waardevol in ons is.
Onze waarde wordt niet bepaald door wat we doen en presteren, niet door wat we
bezitten en ook niet door hoe anderen over ons denken. Maatschappelijke status,
een mooi uiterlijk, een goede baan: geestelijk gezien doen ze er niet toe.
Oog krijgen voor die onvoorwaardelijke liefde daarentegen, kan ons letterlijk
boven de situatie uittillen.
Daarbij mogen we ook vertrouwen op de engelen die in ons leven zijn en die ons
heel subtiel begeleiden en de weg willen wijzen. Maar om hen te kunnen verstaan,
moeten we stil zijn.
Ik wens dat u allen met een positieve eigenwaarde het nieuwe jaar ingegaan bent
en dat u werkelijk openstaat voor de weg die God u wijst, hoe uw leven er op dit
moment ook uitziet. Heb vertrouwen, want Hij laat u nooit in de steek. Hoe
uitzichtloos een situatie ook mag lijken, Hij vindt een uitweg. God keert alle
dingen ten goede, ook onze zogenaamde mislukkingen en tekortkomingen.
We mogen onszelf accepteren, aanvaarden zoals we zijn mét onze beperkingen en
tekortkomingen. Want aan de wonden van de oester kunnen parels groeien…





Geen opmerkingen:

Een reactie posten